Rozważanie
Autorem rozważań miesięcznych na tej stronie jest ks. Henryk Reske, proboszcz naszej parafii od 1996 roku.
Rozważanie IV
Wkorzenieni weń i zbudowani na nim, i utwierdzeni w wierze, jak was nauczono, składając nieustannie dziękczynienie.
Jedną z najpiękniejszych rzeczy w naszym życiu jest to, że możemy nad wieloma sprawami się zachwycić. To, co jest w naszym odczuciu piękne i ciekawe powoduje, że podziwiamy to i poświęcamy temu swoją uwagę i czas.
Takie momenty zachwycenia przychodzą w różnym czasie, co sprawia, że życie nie jest monotonne i nudne.
Jedną ze spraw nadających kolorytu naszemu życiu jest wiara w Jezusa Chrystusa. Z pewnością doświadczenia ludzi w tym względzie są bardzo różne, ponieważ w różny sposób dochodziliśmy do wiary. To, co z pewnością nas łączy, to fakt, że Chrystus przyciągnął nas do siebie, a niejeden z nas po prostu zachwycił się Chrystusem.
Wielkim szczęściem jest dla nas, jeśli to zafascynowanie nie jest chwilowe i powierzchowne, lecz godne poświęcenia czasu i wiernego trwania w Chrystusie. Pragnąc, aby Pan Jezus był naszym Zbawicielem, chcemy, aby On zbudował w nas przez swoje Słowo fundament, na którym będziemy rozwijać swoją osobowość.
Apostoł Paweł, gdy pisał swój list do braci i sióstr w Kolosach, odwoływał się do pierwszego okresu wiary, w którym człowiek przeżywa fascynację. Jest to piękny okres pełen wzniosłości i zapału do służby, do modlitwy i poznawania ewangelii. Dlatego też Paweł napisał: "Jak więc przyjęliście Chrystusa Jezusa, Pana, tak w nim chodźcie."
Proza życia powoduje niejednokrotnie, że wiara wielu ludzi słabnie i powszednieje. Prawdziwym pożytkiem jest, gdy duchowe uniesienie nie gaśnie, lecz stabilizuje się, a my poznając Słowo Boże coraz bardziej wrastamy w Chrystusa.
Tylko wiara, która ma w Chrystusie mocno osadzone korzenie, może przetrwać próbę czasu. Może przetrwać zniechęcenie, krytykę, ośmieszenie, a także fale błędnej nauki, które raz po raz do nas docierają.
Mocno zakorzeniona wiara jest tym, co wyrywa nas z grzechu i fascynacji sprawami tego świata, które też nie są nam obce, ani dalekie.
Nie zapominajmy więc czasu, kiedy uczono nas i wpajano miłość do Chrystusa.
Niech Bóg pobłogosławi trud rodziców, duchownych i wszystkich, którzy pomagają nam rosnąć duchowo, poznając prawdziwą naukę Jezusa. AMEN.